Net een jaar geleden postte ik mijn laatste bericht over mijn coming-out.
Best wel vreemd, om te kijken hoe snel alles toen ging. Ik vloog echt van de ene gebeurtenis in de andere.
Als ik die periode vergelijk met het jaar dat nu voorbij is, lijkt mijn leven wel even te hebben stilgestaan.
Nu, ergens is dat denk ik wel normaal. Eenmaal iedereen het weet kan er moeilijk veel extra gebeuren. Ook in mijn familie is alles zowat blijven stilstaan. Niemand van mijn mama haar kant (de personen met de mechaniekersmentaliteit) weet dat ik homo ben. Maar daar maak ik zelf geen probleem van. Ik zou het wel willen vertellen maar mama heeft me onbewust gevraagd om daar nog even mee te wachten en die tijd wil ik haar gerust gunnen.
Zelf heeft mama het er helemaal niet meer moeilijk mee. Ze vraagt zelfs vaak hoe het met mijn vriend gaat en hoe de fuiven/activiteiten bij &of waren. Echt super! Ik merk duidelijk dat de tijd haar goed heeft gedaan en dat ze zelf ook gewoon even nodig had om het te aanvaarden. Bij &of ben ik nog steeds onthaler en doe dat nog altijd even graag! Samen met een groep van andere onthalers zorgen we ervoor dat nieuwe mensen zich welkom voelen bij &of. Door met hen voor een activiteit iets te gaan drinken, tijdens de activiteit ervoor zorgen dat ze zich welkom voelen en eventueel zelfs een goed gesprek houden met mensen die het even wat moeilijk hebben of met vragen zitten.
Mijn broer, de grote verrassing die ervoor zorgde dat mijn blog toch een heel onverwacht einde kreeg, weet nog steeds niet dat ik homo ben, ondanks dat ik het wel weet van hem. Het is al een hele gedachtenstrijd geworden in mezelf of ik het hem nu moet vertellen of niet. De ene zegt van ja, de andere zegt van nee. Ergens ben ik ervan overtuigd dat ermee wachten de beste keuze is.
Iets wat hij niet weet, is dat mijn ouders hun hoop op kleinkinderen nu volop bij hem ligt. Ik heb schrik dat als hij gaat weten dat ik homo ben, de drempel om zich te outen alleen maar groter gaat worden, omdat hij dan de laatste hoop van mijn ouders afbreekt.
Ik heb me wel voorgenomen om er niet over te liegen tegen hem, als hij ooit vragen zou stellen over mijn geaardheid, dan zal ik er ook in alle eerlijkheid op antwoorden. Tenslotte wil ik er voor hem zijn als broer !
Mijn leven gaat best zoals ik had gehoopt dat het zou verlopen! Alles is uiteindelijk mooi op zijn pootjes terecht gekomen en dat zullen die laatste paar zaken ook nog wel doen! Hoewel de klap voor mijn mama's familie best groot zal zijn natuurlijk. Maar ik ben wie ik ben en daar ben ik fier op! En dat is ook iets wat ik aan mijn de lezers wil meegeven, wees jezelf en wees er fier op!
Ik hoop echt dat het bij iedereen even vlot en goed verloopt als bij mij, hoewel dat waarschijnlijk wat utopisch is, het blijft een wens van mij, naar iedereen toe!
William
x