Ik zou heel graag vertellen aan mijn broer dat ik homo ben. Alleen zijn er verschillende dingen die mij tegenhouden: eerst en vooral zijn er mijn ouders. Dit vinden dat Bram nog veel te jong is om het te begrijpen. Maar is er wel een geschikte leeftijd om het te vertellen? Wat is dan de leeftijd dat hij er wel klaar voor is? Volgens mij willen ze gewoon niet dat iemand anders het te weten komt.
Ten tweede moet ik er rekening mee houden dat Bram een zeer goede en vertrouwde band heeft met mijn neefje. Mijn neefje heeft op één jaar na dezelfde leeftijd als mijn kleine broer. Hierdoor zijn ze nog nauwer verbonden met elkaar. Hoewel ik het niet met zekerheid weet, vermoed ik dat ze veel informatie met elkaar delen. De kans is dus groot dat wanneer ik het aan Bram vertel, dat ook mijn neefje het te weten komt.
Is dat dan niet hetgeen wat ik wil, dat iedereen het weet? Eigenlijk zou ik niet liever willen dan dat iedereen het weet, maar ik wil mijn ouders niet in een ongemakkelijke situatie brengen. Ik verzwijg het dus niet meer voor mezelf, maar voor mijn ouders. Als ik naar hen moet luisteren, dan kan ik hier nog jaren op wachten. Ik kan die lijn ook doortrekken naar mijn grootouders, mama zei: “Dat wordt oma haar dood!”.
Het laatste moeilijke deel moet nog komen, mijn familie. En het feit dat er een groot deel van de familie een mechaniekersmentaliteit heeft (seks, borsten en zeker geen homo’s), maakt het er niet makkelijker op. Maar ik denk dat het net goed is dat mijn broer op het jonge leeftijd zou weten, zo groeit hij er namelijk mee op en wordt zijn mening nog niet gecreëerd door zijn leeftijdsgenootjes op school.
Hey William,
Ik ga weer eens in herhaling vallen; het is een beslissing die je zelf moet weten. Je moet alle factoren goed overwegen en daarop je beslissing baseren. Zoals je zelf aanhaalde kan het zijn dat je neefje het binnen de kortste keren ook te weten komt als je het je broer verteld. En dat zijn mening niet zou aangetast zijn door leeftijdgenoten... ik meen me te herinneren uit vroegere blogberichten dat hij twee kussende mannen vies vond, en dergelijke, dus misschien moet je je eerst al erop concentreren om dat idee bij hem wat weg te werken.
Verder zijn het niet je ouders die je leven runnen maar jijzelf. Je moet rekening met hen houden, maar dat mag niet de absolute bepalende factor zijn. JIJ moet de beslissing maken en beslissen wanneer je het doet. Maar zoals je zelf al hebt gemerkt is er toch nooit echt een goed moment. En er is evenmin een leeftijd waarop men er 'klaar' voor is om zoiets te vernemen over je eigen broer of zus.
Moest je het hem verntellen en je ouders komen erachter en confronteren je erover in de trant van 'wat hebben we nu gezegd' of 'wat hadden we nu afgesproken' dan moet je hen ook maar de waarheid zeggen. Nog eens herhalen dat je bent WIE je bent, en dat je niet van plan bent jezelf veel langer verborgen te houden tegenover wie dan ook. Zeg dat jij jezelf aanvaard hebt voor wie je bent en dat je hoopt dat zij dat ook kunnen.
Hopelijk helpt dit een beetje,
Groetjes!
XXX
- Jonathan Mertens.
Hey Jonathan,
Ik zou wel willen maar ik wil de situatie echt niet meer opblazen hier thuis. Ergens is dan toch weer die angst om het te zeggen tegen hem.
En ik die dacht dat de 'schrik' eindelijk weg was...
William
x
Hey,
Familie is altijd de grootste drempel, omdat zij zeer belangrijk zijn in je leven en je hen, in tegenstelling tot vrienden, niet kan kiezen :-S Het is altijd een moeilijk evenwicht zoeken in situaties zoals deze. Ik heb op dat vlak geluk gehad, maar helaas lijk jij daar ietwat minder geluk mee te hebben. Ik zou zelf in jouw situatie toch nog wat wachten (enkele weken tot maanden) en je voorlopig mss nog concentreren op je ouders, het is belangrijk dat zij het eerst (beginnen te) aanvaarden. Als dat eenmaal gebeurd is (en mogen de Goden geven dat dit snel gebeurd) dan zul je ook veel zekerder in je schoenen staan als en wanneer je het aan je broertje verteld, en aan de rest van je familie.
Wat je ook besluit te doen, veel sterkte en veel succes ermee!
XXX
- Jonathan Mertens.
Jouw mama projecteert haar mening op jouw broer, vindt ik. Kinderen die een koppel van't zelfde geslacht zien zullen er normaler over doen op lange termijn dan ouderen die een heel gedachtenpatroon hebben en daar misschien al behoorlijk vast in gebeiteld zitten. Ik denk dus niet dat het slecht is moest je broertje het al weten.
WilliamZ, als je effectief zo zéker bent dat je broertje er niet z'n mond zou kunnen over houden tegenover familie én al mogelijks afkeurend zou kunnen reageren, dan zou ik in uw plaats toch nog niet beginnen om daar tegenover hem iets over te zeggen. Het lijkt me belangrijker dat je ouders het hopelijk in eerste instantie beter gaan aanvaarden en vooral je moeder haar kijk verandert op homo's. En dat je moeder van haar schrik/schaamte tegenover familie/buren/omgeving geraakt.
Zoals je zelf al zei : 't is niet nodig de situatie nog meer op te blazen dan dat ze momenteel al is, pak één probleem tegelijker tijd aan.
Hoi Williamz,
het is mijn ervaring dat koters van die leeftijd vaak al verrassend meer begrijpen dan we soms van ze denken. Ze geven vaak zelf goed aan waar ze 'rijp' voor zijn door vragen te stellen. Je kunt het rustig laten rusten tot die vragen komen. Als hij vragen begint te stellen kun je zelf de keuze maken: weegt de waarheid en jouw geluk op tegen de bezwaren van je ouders. Grootouders zijn misschien een ander verhaal, zogenaamd bestond dat niet in hun tijd. De vraag is echter hoeveel ze te maken hebben met jouw seksualiteit. Mijn grootouders hebben er nooit naar gevraagd.. en je kunt daar ook gewoon de 'brave' kleinzoon spelen in principe. Dat is een beetje afhankelijk van welke band je met hen hebt en in welke mate zij nog fit zijn.
Tobben en twijfelen, het is iets waar ik nu nog dagdagelijks tegenaan loop en ik denk dat naarmate het bekender wordt je jezelf van een hoop afweegwerk verlost. Pas op, ik ben ook nog niet zover, dus ik ben de laatste die je gaat pushen..
Groetjes,
Tjerk
Hey
het zal nooit simpel zijn. Ik ben tien jaar terug begonnen met me te outen en blijf het nog geregeld doen. Het leven bestaat nu eenmaal uit vele mensen die er niet altijd zullen zijn of nog in uw leven moeten komen. Familie is idd vrijwel de enige contstante daarin maar vrienden bestaan nu uit klasgenoten, in de toekomst komen daar collega's van uw werk bij en ga zo maar door.
Ik zou zeggen tracht eerst subtiel is met uw broer te praten zonder het rechtstreeks over uzelf te hebben en wie weet wat je wijzer zal worden. Neem gewoon je tijd, uzelf opjagen brengt alvast niets op.
groetjes steven