Net terug van vakantie. We zijn een paar dagen naar het appartement aan zee geweest. Een groot verschil met hier is dat mijn broer en ik in één kamer slapen. Dit zorgde voor vele nachtelijke gesprekken. Maar één van die gesprekken zindert me nog steeds na.
Bram en ik waren al een uurtje aan het praten en ons gesprek kreeg steeds meer en meer diepgang. Om de één of andere reden kreeg ik een vreemd gevoel, mijn hartslag steeg en ik werd wat zenuwachtig. Heel vreemd, ik bedacht nog bij mezelf dat daar totaal geen reden toe was. Maar Bram begon vreemde vragen te stellen. Vragen die hij anders nooit stelde. “Wat is het ergste wat vrienden je ooit hebben aangedaan? Wat heb jij hen al aangedaan waar je spijt van hebt?”. Om 13 jaar te zijn vond ik dit echt vreemde vragen.
Ik merkte dat hij het gesprek ergens naartoe wou sturen. Ik vroeg hem dan ook: “Is er iets wat je wilt zeggen?”. “Ah, nee hoor. Gewoon wat praten.” was zijn antwoord. Ik maakte hem duidelijk dat als er ooit iets is of zou zijn, hij het altijd aan mij mag komen vertellen. Toen volgde het verlossende antwoord: “Maar jullie zouden me toch niet begrijpen.”. Het was dus duidelijk dat hij met iets zat. Ik wou hem zeker en vast niet verplichten om het te zeggen maar maakte het hem makkelijker door vraagjes te stellen.
Ik: En waarom zouden wij je niet begrijpen?
Bram: Gewoon, dat is iets wat jullie niet snappen.
Ik: Hebben we dan redenen om dat niet te snappen?
Bram: Dat weet ik niet. Jullie gaan me dan niet meer graag hebben.
Ik: We hebben je nu graag, waarom zouden we je dan niet graag meer hebben?
Bram: Gewoon, als jullie dat weten over mij.
Ik: Gaan we het ooit weten dan?
Bram: Ja, sowieso ooit. Ik denk binnen een jaar of vijf.
Misschien onterecht maar het eerste wat in me opkwam was: “Oh nee, die is ook homo!”. Omdat ik met die gedachten zat, besloot ik te vragen in die richting. Zo zou ik al bepaalde zaken kunnen uitsluiten…. of net bevestigd horen.
Ik: Is het iets wat je bent of iets wat je gaat doen?
Bram: Ik ben het!
Ik: Kennen we nog mensen die zo zijn?
Bram: Neen, ik denk het niet.
Ik: En hebben we die mensen graag?
Bram: Dat weet ik niet zo graag, maar jij gaat niet graag naast mij meer liggen.
Ik: Heeft het te maken met liefde?
Bram: Ja, grotendeels.
Oké, ik weet genoeg. De vraag “Ben je homo?” wou ik doelbewust niet stellen. Eerst en vooral vind ik die vraag veel te direct en ten tweede gebruik ik het woordje ‘homo’ niet zo graag om je persoonlijkheid te beschrijven.
Ik koos er dan maar voor om het gewoon te bevestigen en te kijken hoe hij daarop reageert.
Ik: Dat is toch totaal geen erg.
Bram: Maar ik ga nooit geen lief hebben.
Ik: Jawel, alleen is het dan een jongen in plaats van een meisje.
Bram: Ja, dat is waar maar toch…
Hij bevestigde het dus. We hebben nog een heel gesprek gehad over de personage Tim en Robbie uit David. Personages met wie hij zich graag vergelijkt. Ik ben blij dat hij het aan mij heeft toevertrouwd. Ik heb enorm hard getwijfeld of ik me direct ook moest outen. Maar om de één of andere reden lijkt me dat niet zo een goed idee. Had ik het moeten zeggen?
En dan is er nog mama… Hoe zal zij reageren als hij het ooit zegt. Al haar hoop op een schoondochter ligt nu bij hem. Moet ik ze voorbereiden? Of zwijg ik gewoon? Wat kan vakantie toch een hoop vragen met zich meebrengen.
wow, william, da's een serieuze omwenteling in je verhaal..
geen idee wat nu de beste stappen zouden zijn.. volgens mij mag je echt niet te lang wachten om jou ook te outen tegen hem: hij heeft jou al zo snel in vertrouwen genomen, hij zou het niet begrijpen als je dat zo lang voor hem verzwijgt..
je kan hem met je eigen verhaal trouwens echt veel steun bieden, bijna vanuit een unieke positie.. je eigen groei het afgelopen jaar, maar ook je vrienden en je ouders.. het zou hem veel goed doen om te gaan geloven dat hij wél een lief zal hebben, en als dat een gast is dat dat dan zeker evengoed is..
veel gesprekken tussen jullie dus, zonder er druk op te zetten ofzo, maar vertrouwelijk en open.. kan jullie band alleen maar verbeteren
maar je mama en je vader, tjah, da's iets anders.. vreemd genoeg zou ik zeggen van daar zeker nog een paar jaar mee te wachten.. ik ken gezinnen met verschillende holebi-kinderen, en dat is voor ouders echt wel moeilijker te verwerken dan ééntje.. als hun beeld over jou veranderd, over holebi's in het algemeen (en ik pleit er weer voor dat dat niet zal zijn door het dood te zwijgen en het te negeren, maar het ongeforceerd maar ook ongegeneerd deel te laten maken van 'jou', wat jou bezighoud, ..) zal dat misschien beter zijn tegen dat je broer het verteld (het moet in elk geval hijzelf zijn, en niet jij, die het verteld)
onvermijdelijk zal je je dan ook moeten verantwoorden, dat jij hem niet homo gemaakt hebt door je gesprekken en broederlijke band.. daar zal hij zich ook moeten tegen wapenen..
ik hoop dat alles goed met jullie verloopt in de toekomst (van dagen, weken en jaren).. nu weten door je blog wel redelijk wat mensen uit je omgeving meteen ook dat nieuws over je broer, ik hoop dat je op iedereen hier zijn/haar discretie mag rekenen(!) want het zal voor je broer ook niet leuk zijn als het op die manier rondgaat, terwijl hij het net in vertrouwen aan jou had verteld..
benieuwd wat hij van je blog zal vinden(..!)
-roel
Leuk dat je terug bent, William.
Ik moet Roel volledig gelijk geven in wat ie zegt. Dit zorgt voor een hoop netelige situaties. Met je broertje zit je nu in een vertrouwen dat heel sterk kan worden, maar ook volledig kan omslaan als je té lang wacht om hem te zeggen dat je zelf ook homo bent. Hij zou het je misschien op vertrouwensvlak kunnen kwalijk nemen dat je het "verzwijgt".
Het feit dat ie zelf zegt "jullie zouden me niet begrijpen", geeft mij het akelige gevoel dat ie al door heeft dat z'n ouders niet zo tuk zijn op homo's.
Benieuwd hoe het gaat evolueren.
Hey Wiliam,
Wauw. Ik ben gewoon sprakeloos. Ik had niet verwacht dat je kleine broertje ook homo zou zijn. Maar voor de rest moet ik me wel aansluiten bij de voorgaande commentaren. Je wacht best niet te lang om hem te vertellend at jij ook homo bent. Dat zou idd een zeer innige vertrouwensband die er zou kunnen ontstaan teniet doen, hij heeft jou in vertrouwen genomen en dat zul je ook moeten teruggeven, anders kan hij heel boos zijn op je. Maak van de gelegenheid ook gebruik om hem erop te wijzen dat, net als jullie, niet alle homo's verwijfde janetten zijn die met pluimen in hun gat rondparaderen op praalwagens. Bespreek met hem, als hij dat wil (zeker niet forceren), de vooroordelen die er helaas nog al te vaak zijn en ontkracht die op een rustige manier.
Naar je ouders toe gaan jullie beide inderdaad voor netelige situaties komen te staan. Met hun attitude zullen ze het zich zeker in hun hoofd halen dat jij hem zo hebt gemaakt. Vertel hem mss, op een later tijdstip als hij al wat meer heeft kunnen wennen aan het idee dat jij ook op mannen valt, dat je je al geout hebt, en vertel hem over je ervaringen. De positieve reacties, en de minder positieve reacties. Hij zal daar helaas ook ooit zelf mee moeten rekening houden, al wacht hij mss best nog een paar jaartjes. maar als en wanneer hij het wilt zal hij je steun hard nodig hebben, dus geef hem die zeker ook. Vergeet niet, jij bent het Grote Broertje ;-)
Hopelijk gaat het goed met jouw, en ook met je broertje.
Roel, jij hebt daar één van de punten aangekaart die mij op dit moment het meeste zorgen maakt. Ik vrees er echt voor dat mijn ouders op een dag zullen zeggen dat het deels mijn 'fout' is dat Bram homo is geworden.
Geen idee wat ik daar nu mee moet gaan aanvangen. Ik heb al vaak gedacht: "Waarom zeg ik het hem niet gewoon?", maar ik heb ergens schrik voor ongeloof en het gevoel dat hij zal denken dat ik het in het belachelijke wil trekken.
Hij is nog erg jong vindt ik, zijn pubertijd gaat net beginnen. Ergens denk ik dat het beter is om nog even te wachten... maar waarom?
Over zijn privacy hoeft niemand zich zorgen te maken. Uit eigen ervaring vind ik het ook belangrijk dat hij het tegen iedereen kan zeggen en niet dat mensen het zouden te weten komen via mijn blog.
De blog wordt bijna uitsluitend gelezen door mensen die ik in real-life niet ken of die niet behoren tot mijn close vriendenkring. Laat staan mijn familie. Daarentegen zijn de namen fictief :) Er is over nagedacht...
Ach ja, we zullen zien wat de toekomst brengt! Ik zal er in ieder geval zijn voor hem met de nodige raad.
Best vreemd dat ik nu geen gat in de lucht spring van geluk! Zou ik niet super blij en fier moeten zijn op hem?
Ok dan.. speechless...
Superblij en fier dat hij dat vertrouwen in u geschonken heeft.. Misschien kunt ge met hem eens beginnen over waarom jij die vraag stelde... laat hem daar zo zelf eens wat in zwemmen misschien vogelt 'ie uit zichzelf wel e.e.a. uit.
Als je laat merken wat ge inmiddels hebt uitgespookt dan zal 'ie ook wel begrijpen dat je het absoluut niet belachelijk wil maken.
En wanneer je jezelf out tegen je broertje.. dat kun je beter zelf bedenken denk ik. Je kunt ook besluiten niet te liegen over je gevoelens, zelfs als hij de vraag direct stelt.
Je weet uit eigen ervaring (althans ik in ieder geval wel) dat het soms vreemd is als het bij iemand die het net weet ineens tijden niet meer ter sprake komt. Rakel het dus af en toe wat op om te peilen hoe hij er voor staat en als je het idee krijgt dat hij er klaar voor is vertel je het hem. Of je verspreekt je perongelukexpress.. dat is ook een mogelijkheid.
Wat betreft je ouders... het eerste wat me te binnen schoot was: samen staat ge veel sterker dan alleen. Het gaat ze misschien pijn doen geen schoondochter te krijgen, maar als ze daar een keigave supercole schoonzoon voor terug krijgen is dat leed misschien vrij snel vergeten.
Net zoals bij de anderen hier... compleet verrast en overdonderd. (Wel fijn dat je terug bent, William)
Erg moeilijk om me in jouw plaats te zetten, omdat ik geen idee heb over mijn reactie als mijn broertje zoiets zou vertellen, maar ik denk dat ik meteen zou zeggen dat ik ook homo ben. Ik zou zelfs - als ik er ook één had - mijn blog laten lezen. Bewijzen dat hij niet de enige is met problemen. En er vooral als grote broer voor hem zijn.
En je ouders... als je broertje er 100% zeker van is zou ik het ook tegen hen vertellen. Samen, want zo sta je sterker (zoals Medica/Tjerk al aanhaalde) het nieuws vertellen. Ik denk dat je moeder (al dan niet uiteindelijk) het geluk van haar twee kinderen boven haar wens voor een schoondochter zal stellen.
Jonathan
Ja William, daar is werk voor de vakantie.
Het is een oportunitet voor jou om een zeer sterke band te smeden met je kleine broer.
En neen gayzijn is niet erfelijk of overdaagbaar tussen broers.
gay groeten
frédéric
William,
Ik had hier dagen geleden al een hele epistel geschreven, maar die is verdwenen in cyberspace.. nog een poging:
Ik weet ook niet goed waarom je nog een tijdje zou wachten voor je tegen hem zegt dat je ook op jongens valt. Hij heeft jou in vertrouwen genomen, en jij vertrouwt hem niet? Uit zijn woorden blijkt toch dat hij – voor een pre-puberale 13jarige – wel doorheeft dat het niet simpel is, en een serieuze impact heeft op jouw leven. In een ernstig open eerlijk gesprek, kan hij moeilijk denken dat je hem belachelijk wil maken.. en als je zo een aantal keer met hem praat, zal hij er ook op een veel volwassener manier over gaan nadenken. Jij zat ook met een heleboel beelden/angsten die niet bleken te kloppen, daar moet hij ook van af he..
ik denk eerst dat: hij die (met de tijd, en met jou) leert over zichzelf, en binnen een paar jaar (2-3) sterker in zn schoenen gaat staan. Intussen ook je ouders de tijd geven te wennen aan jouw seksuele voorkeur. Dan pas vertellen.
Je krijgt volgens mij – bij onbegrijpende ouders, en zeker als het hun ‘laatste hoop’ is – als 13jarige gewoon erg veel over je hoofd dat je niet kan verwerken: dat je te jong bent om het te weten, dat het een fase is (en dat ze dan, met hun ouderlijk gezag, pogingen doen om het ‘om te keren’), dat je nog te beïnvloedbaar bent en dat je het ‘geleerd’ hebt van grote broer.
zo jong ben je gewoon nog heel erg afhankelijk van je ouders, en zeker in deze situatie, zou ik het toch een paar jaartjes geven.. zeker als je broer zijn hart kan luchten bij jou, zal het misschien niet zo zwaar vallen om het een paar jaartjes stil te houden voor je ouders
Ik ken een aantal gezinnen met meerdere holebi-kinderen, zelfs eentje waar enige zoon en dochter allebei holebi zijn in een sterk christelijk gezin. Ik weet dat die ouders vaak veel hulp/steun hebben gehad aan andere ouders die ook ‘plots’ of ‘tegen hun goesting’ in dezelfde situatie zitten. Een Holebigroep voor ouders dus, een praatgroep. Via wjnh of çavaria vind je zeker info.
Nu weet ik van mezelf, toen ik bij mezelf ontdekte op mn 13 jaar dat ik jongens opwindend vond, en zelfs toen mn broer erachter kwam (door dingen op mn computer); dat ik er nog een hele tijd niet over wou nadenken. Het was gewoon teveel, ik kon gewoon aan mezelf nog niet toegeven dat ik ‘zo’ was. Ik heb het dus een jaartje laten rusten, met het idee ‘ik ga niet meer piekeren, we zien wel wat het wordt’. Het werd veel rustiger in mn hoofd, en een jaar later heb ik me voor het eerst geout.
Dus, als je broer dat wil, geef hem ook de tijd om het even te laten rusten. Niets is gehaast of geforceerd. Het zou mooi zijn als je met een serieus gesprek nu de basis legt voor toekomstige gesprekken, dat jij zo een haven bent waar hij altijd naartoe kan, dat hij altijd het initiatief kan nemen om er in vertrouwen met jou over te praten.
Maar als je over anderhalf jaar nog niets van hem hoort, zou ik er wel zelf eens over beginnen.. hij moet ook tijd krijgen om het te verwerken, maar het negeren of doodzwijgen helpt echt niet. En in z’n eentje kan hij best verkeerde beelden/angsten krijgen over holebi’s, dat weet jij ook.. en hem dan pas je blog laten lezen, want nu vind ik dat toch erg vroeg (je leest woorden hoe je ze zelf interpreteert, en een 13jarige zal dat nu eenmaal anders doen denk ik)
Wat erfelijkheid/genetica betreft, geloof ik wel sterk dat je seksualiteit voor een heel groot stuk door je genen bepaald wordt. Uit onderzoek bij eeneiige tweelingen weten ze eigenlijk al heel lang dat het erg genetisch is (eeneiige tweelingen hebben identiek dezelfde genetische startpositie): als de ene holebi is, is de andere dat bijna altijd ook. Zo denken ze dat je homoseksualiteit voor 80% zeker door je genen bepaald wordt, en 20% andere factoren.
(die andere factoren zijn níet je opvoeding, níet je speelgoed als kind, níet je sterke band met je moeder of je vader)
Er was trouwens deze week op canvas een heel interessante documentaire over tweelingen, genetica, epigenetica en dus ook over de erfelijkheid van homoseksualiteit. Ik heb het tweede deel opgenomen, misschien kan ik die op één of andere manier uploaden voor jullie?
Je bent trouwens echt niet de enige holebi met holebi broers/zussen/nonkels/tantes/ouders.. kan je op het forum ook wel wat over vinden.. hier bijvoorbeeld: http://www.weljongniethetero.be/forum/viewtopic.php?f=60&t=6677
(als je zoiets leest wel altijd goed beseffen: in 2004 wist de wetenschap véél minder dan ze nu weet, en binnenkort weten we er weer nog veel meer over)
sorry voor alweer een superlang hoofdstuk,
ik kan mezelf moeilijk bedwingen, blijkbaar
Succes ermee! En hou ons op de hoogte he!
-roel
ohja, was ik even aan het wegdromen:
als je broer nu op school voor een werkstuk, eindwerk, spreekbeurt (biologie ofzo) het onderwerp 'het recente onderzoek naar oorzaken van holebiseksualiteit' kiest dan:
- is dat niet echt 'verdacht' voor ouders of klasgenoten, want zijn broer is homo en hij wil daar gewoon meer over weten
- je ouders kunnen het achteraf eens lezen, en bijleren over de genetische grond van holebiseksualiteit (het is geen keuze)
- jullie staan - op het moment dat hij zich bij je ouders out - sterker want je hebt meer argumenten
nouja..
-roel
ben ik hier alweer..
voor de liefhebbers, heb ik de docu over (epi)genetica die vorige week op canvas was, integraal op youtube gezwierd (50min in 5 delen)
een belangrijk stuk gaat over de genetische aanleg/oorzaak van homoseksualiteit
deel 1: http://www.youtube.com/watch?v=UAgD0jlUgOY
als je gekeken hebt, plaats gerust een reactie: het zijn privé-filmpjes (auteursrechten he) dus alleen wij gaan ze hier lezen
-roel
Wow, da's wel een hele verrassing. Niet alleen voor jou, maar ook straks voor je broertje als jij je out.
Om het dan nog niet over je ouders te hebben.
Om te voorkomen dat je ouders de schuld op jou schuiven zou je je broer kunnen pushen het nu al te vertellen, maar dat is ongeveer ook meteen het slechtste wat je kan doen denk ik.
Ik zou tegen m'n broer behoorlijk snel de waarheid over mezelf zeggen. Hij is ook zo, en hij heeft waarschijnlijk dezelfde steun nodig die jij enkele jaren geleden ook nodig had. Wees er dus voor elkaar, en alles komt goed :)
x
Ik zie geen reden waarom je jou niet zou outen tegenover jouw broer. Hij zal het toch ooit teweten komen.
En wat betreft kleinkinderen voor jouw ouders, daar bestaan oplossingen voor.
Whoa. Dat is wel even schrikken.
Ik denk dat het ergens wel goed is dat je wist in welke richting zijn gedachtegang kon gaan, het zijn zeer herkenbare woorden, als je weet waar je op moet letten. Ik denk dat het goed is dat je je broer een beetje "gepushd" hebt (als je het dan zo kunt noemen) en dat hij je in vertrouwen heeft genomen is ook wel iets positiefs.
Hoewel ik absoluut niet van ervaring kan spreken, denk ik toch dat het beter is dat je niet te lang wacht om tegen hem te zeggen dat je ook homo bent. Ik denk dat hij erdoor gekwetst zou kunnen geraken, dat jij hem niet vertrouwde. En hij zou ook iemand hebben om er mee over te praten, wat hij blijkbaar echt wel nodig heeft. (Ik vermoed toch dat hij daar nood aan heeft, afleidend uit het feit dat hij half zat te doelen met zijn vragen, juist op dat onderwerp. Het zijn woorden op zo'n manier gebruikt die mij net te bewust en herkennend voorkomen.
(Woorden die ik onlangs nog gebruikt heb, juist om hetzelfde uit te lokken, met de hoop enige zekerheid te krijgen over de vriendschappen die ik heb. Maar dit gaat niet over mij.) )
Ik hoop dat het je een beetje lukt allemaal, en dat alles in orde komt met je broer, en je ouders.
Ik duim voor jullie!
CL
Wow, dat moet ook wel even een shock zijn.
Btw, roel, die reportage was wel interessant ja :) Morgen eens downloaden :)
Omg wat een soap O_o
Ik ben een meisje en kom uit Nederland, en ben je blog pas gaan lezen en ikvind het super intresant! Mijn beste vriend is gay en heeft het er heel moeilijk mee gehad!
xx L
hey,
ik ben een jongen van 14 (bijna 15)en ik ben ook homo. ik ben je boog pas beginnen lezen maar toch, het helpt me echt. ik heb zelf heel wat prblemen in de liefde , het outen enzo van die dingen xx
groetjes en bedankt!
ik ben homo