dec
03
Augustus 2008Op een zachte zomeravond liepen Jelien en ik door een verlaten straat na het uitgaan. Jelien had gevoelens voor mij, ik ook voor haar, maar niet zoals voor een jongen. Plots stopte ze met wandelen en keek ze me aan. Ze vroeg: “William, mag ik u iets vragen?”. Met een bonzend hart knikte ik ja. Ze keek even naar de grond en vroeg: “Zijt ge homo?”. Mijn hart ging wild tekeer. Zo zenuwachtig dat ik was! Dit was zo een lastige situatie! Met de bibber in mijn stem zei ik: “Neen, helemaal niet. Waarom denk je dat?”. “Gewoon, ik dacht dat!” antwoordde ze er snel op.
December 2009
We waren uitgegaan met een paar vrienden. Geen hevige fuif, neen, gewoon iets gaan drinken. Ik zag dat het al laat was en zei tegen de groep dat ik doorging om mijn bus te halen. Direct daarna stond Jelien ook recht en zei dat ze ook maar eens doorging.
Tezamen stapten we naar de bushalte, de straat was verlaten en het was er muisstil. Ik raapte al mijn moed bij elkaar en zei: “Jelien, vorige jaar heb ik tegen jouw gelogen. En dat wil ik nu goedmaken!”. Ze stopte onmiddellijk met wandelen en keek me aan. Mijn hart bonsde sneller en sneller. Ik zei: “Je vroeg me vorige jaar of ik homo was, ik heb toen neen geantwoord.” Nadenkend over mijn volgende zin, sloeg ze haar armen om mij heen en fluisterde ze in mijn oor: “Ik ben blij dat je het mij vertelt!”
Dit was zo een schitterend moment! Ik was zo blij!
Vooral omdat ze goed reageerde en ik er geen hele uitleg bij moest vertellen.
Da's wel een opluchting geweest dan!
'k Hoop dat er bij mij ook zo gereageerd zal worden.