Het mag geweten zijn, ik heb een grote kinderwens. Nu niet dat het moet moet moet. Maar ik zou toch graag kinderen hebben. Alleen kan dit jammer genoeg niet bij homo’s. Dit is misschien het enige grote nadeel aan het homo zijn. Ik weet wel dat het kan via adoptie enz., maar dan is het toch niet echt je eigen kind.
En als je een kind hebt, wat als het kind het erg vind dat het geen mama heeft zoals al zijn andere klasgenootjes? Zeg nu heel eerlijk, zou jij 100% gelukkig zijn met twee papa’s. Ik in ieder geval niet altijd, een mama hebben is toch iets speciaal. Mijn mama zou niet vervangbaar kunnen zijn door een tweede papa. Misschien zit het gewoon in mijn hoofd van mama, papa en kind. Maar het feit dat een kind geen mama heeft vind ik ergens wel jammer.
Die speciale band met je mama, haar moederinstinct is denk ik niet te vervangen. Wel liever twee papa’s dan ouders met alcoholproblemen. Of heel je jeugd opgroeien in een tehuis.
Hey,
Ik was zo wat aan het browsen in je tekstjes, en deze had ik nog niet gelezen. Raar, ik moet er waarschijnlijk over gekeken hebben want dit topic wekt bij mij ook heel wat... dingen in me op :p
Als er één ding is waar ik ook nog steeds heel onzeker over ben is het een toekomst met een lief klein kindje in je armen :) Ik smelt helemaal weg bij het gedacht alleen al ^^. En het stomme is; al van voor ik wist dat ik homo was, wist ik zeker dat ik later (veel) kinderen wou. En ja... Sinds te beseffen... Brengt veel vragen en onzekerheden. Adoptie is zo 'onpersoonlijk' maar aan de andere kant je weet dan dat er een kind 'velig' is in je omgeving en dat je je best zal doen voor het kind een goede opvoeding te geven. Maar, de drang om een eigen kind te hebben is er ook :p Zo jezelf zien rondlopen in het mini; wie wil dat nu niet!?
Dan moet je voor een draagmoeder kiezen, en ik denk dat dat veel meer afschrikt dan eigenlijk zou moeten. Ik hoop dat het ooit voor mij mogelijk is, en als jij dat ook wil William, moet je daar ook in geloven. Niets is onmogelijk totdat je het uiterste geprobeerd hebt.
En over de hele "een kind heeft een moeder nodig"-kwestie... Dat ligt ook zeer moeilijk. In de pedagogische modules van mijn opleiding op school hebben we in de klas het er ook al over gehad. Het is complex. Een opgroeiend kind heeft ergens een moederfiguur nodig. Maar, deze rol kan gedeeltelijk opgevuld worden door een vrouwelijk persoon uit je leven.
Waar ik wel uit ben is het volgende; zeer belangrijk dat je dit weet:
Als je ooit een kind zou willen en je besluit te gaan voor een draagmoeder, moet je het kind van dag 1 zelf opvoeden. Baby's maken namelijk in hun eerste levensjaar een vertrouwensband op, die essentieel is voor de rest van hun leven! Die band zal de basis zijn voor de relatie met die persoon. En dàt hoeft niet per se de moeder te zijn. Het kind bindt zich aan de persoon die hem/haar verzorgt, liefde en genegenheid geeft, met hem/haar speelt,... De taak die in een 'normale' situatie de moeder zou doen. waar zou ik dat niet kunnen? Of jij? Of maakt niet uit wie dat wil :p Deze theorie geloof ik echt:
"Zolang je er van in het begin bent voor je kind en houdt van je kind, alles geeft wat je hebt om te tonen dat het je lief is.... dan ben jij de geschikte ouder."
(Maar oké :p, zie mij hier bezig, heb me weer véél te hard laten meeslepen door het sentiment en mijn eigen mening... want er zullen veel mensen zijn die er anders over denken :D
Maar onthoud; geloof er gewoon in.
Btw, zijn we niet wat jong te denken aan kinderen? we zitten nog op school!... Maar dromen mag altijd ^^)
Excuses voor de lange tekst *kijkt weg*
Pat
Ooh Pat!
Het lijkt wel alsof ik die tekst heb geschreven! Ik sluit mij echt bij alles aan. Zo een klein lief kindje... Daar zijn gewoon geen woorden voor.
Wie wilt er dat nu niet! Zie mij hier nu zitten. Een student van 19 met de gedacht dat hij een klein lief kindje oppakt en lief vastpakt.
Hoe doet ge het toch! Nu zijn weer al mijn twijfels over "een kind zonder mama gaat niet" weer volledig weg! :)
Amai, ik weet echt even niet wat zeggen!
William
...
*Er was zo een kleutertje gisteren op school dat aan mijn been kwam hangen dat was zoooo schattig!!!!*
Ehe, even serieus.
Wat ik wil zeggen is; dank u William :)
Bwa ja weet je, ik schrijf gewoon neer wat ik denk, wat ik voel en... Moesten meer mensen dat doen zou er misschien heel wat minder haat, problemen of frustratie zijn in deze wereld.
En ik vind het belangrijk dat mensen altijd optimistisch zijn ;)Ik zeg niet 'geloven in dingen die niet kunnen' maar eerder 'hopen dat ooit de kans...' En dat laatste is niet onmogelijk.
Behalve adoptie en een draagmoeder, is er ook een derde manier voor homo´s kinderen te krijgen - namelijk via co-ouderschap of deel-zorg van een kind. Dus je bent de biologische vader en je (alleen of met een vriend) deelt de zorg van het kind met de biologische moeder (alleen of vaak met een vriendin). Dus het kind is biologisch van jouw maar het kind is ook door de moeder opgevoed.
Ik ben een alleenstaande homo man (die oud genoeg is jouw vader te zijn) die kind(eren) met een lesbische stel wil. De kind(eren) zal/zullen meest van de tijd met de moeders wonen maar een deel van de tijd met mij.
Maar er zijn verschillende soorten mogelijkheden - voor meer info zie:
http://tkwadraat.be/
http://www.meerdangewenst.nl/
En tegenwoordig gaan ontwikkelingen rond deze thema heel snel.
ja ik kan het begrijpen want ik ben ook homo en ik wil ook graag kinderen ma das inderdaad dan nie gemakelijk ma je kan ook en soort contract maken met en draagmoeder of iets met en proefbuis of iets anders. groetjes
Of lees "de wens en de vaders" van Sara Coster! Geestig boek over het succesvolle co-ouderschap tussen een homo-koppel en een single hetero vrouw. Luchtig geschreven, Je leest het achter elkaar uit!
Op http://www.facebook.com/rozeouderschap vind je veel info en links over het onderwerp!