Gisterenavond zijn we met een aantal vrienden naar de film ‘Alice in wonderland’ gaan kijken. Ook Jelien was erbij. Jammer genoeg had ik een paar dagen ervoor moeten aanhoren dat ze het tegen mijn beste vriend Robin had gezegd.
Robin is een van mijn beste kameraden. Ik ken hem dan ook langer dan 5 jaar. Hij betekent veel voor mij en ik heb gemerkt dat hoe meer mensen wat betekenen voor mij, hoe moeilijker het is om mij te outen tegenover die mensen. Toen we samen waren afgestudeerd, besloot Robin om voor een half jaar naar het buitenland te gaan. In januari vertrok hij naar Costa Rica, hij is daar nu al een paar maanden en vermaakt zich goed. Ik heb lang getwijfeld of ik het hem zou zeggen voor of na zijn reis. Maar ik vond jammer genoeg niet de moed en de overtuiging om het hem te zeggen. Met wat spijt heb ik dan mijn beslissing moeten aanpassen en het hem zeggen als hij terug in België zou zijn. Maar die kans is mij blijkbaar afgenomen door Jelien.
Er zijn een aantal mensen die Jelien haar standpunt wel begrijpen, maar ik totaal niet. Ze weet goed genoeg dat die dingen zeer waardevol zijn voor mij. Ik draag ook geheimen van haar en zeg die ook niet door. Als het geheim te groot was, dan had ze mij dat kunnen komen zeggen, maar niet achter mijn rug snel doorzeggen. Toch niet tegen Robin! Ik ga nooit meer de kans krijgen om mij te outen tegen hem, ik ga nooit de kans krijgen om als eerste zijn reactie te zien.
Er zijn maar een paar mensen waar ik het echt zelf aan wil vertellen. Had Jelien dat nu gezegd tegen een schoolvriend of vriendin, wel dan vond ik dat veel minder erg. Maar Robin! Nee, die jongen ligt mij veel te nauw aan het hart. Na de film gingen we iets drinken, ik maakte de groep duidelijk dat ik even alleen wou zijn met Jelien. Zonder problemen ging de groep het café al binnen en bleef ik buiten samen met Jelien. “Waarom?”, vroeg ik haar. “Waarom wat?” antwoordde ze.
“Waarom heb je dat gezegd tegen de groep?”. Ik kreeg een antwoord terug dat te vergelijken was met haar sms! Dat het voor haar lastig is om het geheim te houden en dat ze niet begrijpt waarom ik er zo lang over doe om mij te outen. Ze begreep dus duidelijk niet hoe moeilijk het is om uit de kast te komen. Ze wist nog niet dat ik al op de hoogte was gebracht van Robin, dus ik gaf haar een kans.
Ik: “Zijn er nog mensen waar je het tegen hebt gezegd?
Jelien: “Euh… Nee, totaal niet!”
Ik: “Je liegt! Zijn er nog mensen die het weten?”
Jelien: “Ja, mijn zus etc. … Maar voor de rest niemand!”
Ik: “Ge hebt het gezegd tegen Robin! “
Ik legde haar uit waarom dat voor mij onvergefelijk was. Wat een belang ik er aan hechtte om mij persoonlijk te outen tegen mensen die mij zeer nauw aan het hart liggen! Dat ik het kei erg vond dat ze mij dat niet was komen zeggen. En vooral, dat ik zo een gigantisch vertrouwen had in haar….
Robin weet het dus, jammer genoeg heb ik het hem zelf niet gezegd. Hoewel ik hem al een aantal keer via de chat heb gesproken heeft hij daar nooit iets over gezegd. Jelien had het hem blijkbaar al verteld voor hij op reis vertrok. Misschien wacht hij op een bevestiging van mij. Of moest hij zwijgen van Jelien. Ik ben nog nooit uit de kast gekomen via mijn blog, misschien moet ik dit maar doen voor Robin. Dan stuur ik hem gewoon een linkje door van mijn blog.
Hey.
Ik vind het ook een rotstreek die Jelien heeft uitgehaald, ze had nooit die dingen mogen zeggen tegen Robin of die dan ook zonder dat jij ervan wist. Ik hoop dat ze het nu begrijpt wat het voor jou betekent om je persoonlijk te outen, om te zien wat de eerste reactie is, enz. Heb je haar gezegd: 'Hoe zou jij het vinden als ik [*een geheim van Jelien*] zou doorvertellen aan iemand anders achter je rug om?' of iets in die aard? Mss dat ze het dan beter zou begrijpen. Maar nu heeft ze jouw vertrouwen blijkbaar verloren, en eens dat gebeurd is, dan is het heel moeilijk om dat nog terug te krijgen (lees: terug te verdienen). Hopelijk komt het nog goed tussen jullie.
Doei,
- Jonathan Mertens.