Het was 14u50. Binnen 10 minuten zou de lector binnenkomen om les te geven. Het lokaal was leeg, samen met twee andere klasgenoten besloten Ludovic en ik om al in het lokaal te gaan zitten. We namen alle vier plaats op de achterste rij.
Eén van de jongens zette zijn rugzak neer en liep terug naar buiten. Waarschijnlijk ging hij nog even naar de WC. Ludovic en ik overliepen onze weekendplannen. Ik was met hem uitgebreid over het Max’ Weekend van &of aan het praten. We zeverden en fantaseerden wat over hoe het zou zijn mocht hij als enigste hetero mee op dat weekend gaan. We lachten luidop en gebruikten nogal vaak het woord ‘homo’, ‘holebi’s’ en ‘&of’.
De jongen die naast me zat, was rustig bezig met zijn iPhone en besteedde duidelijk geen aandacht aan ons gesprek. Onopgemerkt kwam de vierde jongen terug de klas binnengewandeld. Hij liep naar de achterste rij en kwam bij Ludovic en mij staan. Hij moet het woordje ‘homo’ hebben opgevangen want uit het niets kwam de luchtige, opgewekte vraag “En, wie is er homo?”.
Zonder nadenken stak ik in alle rust gewoon mij hand op. Beiden reageerden met verbazing. “Ah….. Oké!”. Meer werd er niet over gezegd. De rest van de les hebben die twee zich totaal niet anders tegen mij gedragen, daar waar ik wel wat aandacht aan besteedde. Een van de twee klasgenootjes is iemand die er niet vies van is om een andere jongen een knuffel te geven. Ik ben wel benieuwd of ik nu nog steeds die knuffels zal krijgen. Zijn doen en handelen tijdens de les is in ieder geval nog niet veranderd.
Ik ben kei blij! Geen zenuwen, geen voorbereidingen, zelfs geen verhoogde hartslag. Helemaal niets, in alle rust gaf ik het gewoon toe. Iets wat me vroeger nooit gelukt zou zijn. Maar er is iets wat ik al een tijdje voor mezelf heb besloten. Als mensen het mij vlakaf vragen of ik homo ben, dan wil ik het hun ook gerust vertellen. Zo ben ik er ineens vanaf en moet ik het gesprek er zelf niet over beginnen.
Ik vond deze coming out eigenlijk best wel leuk, geen idee waarom, maar ik voelde me er goed bij. Iedereen van mijn klas mag het weten, vind ik. Ik verander tenslotte toch volgend jaar van richting. Dus hun reactie is niet van zeer groot belang. Hoewel ik ondertussen al met sommige mensen echt een mooie vriendschap heb opgebouwd. En misschien was die vriendschap er niet geweest als ze vanaf dag één van mij zouden weten dat ik homo ben…
Hey,
Proficiat! Heel goed nieuws. En het zal inderdaad steeds gemakkelijker worden naarmate je het meer doet, en je jezelf ook beter leert kennen en aanvaarden. Doe zo voort zou ik zo zeggen!
Groetjes,
Jonathan Mertens.
Hey,
Volg je blog al een tijdje, maar heb nog nooit een reactie achtergelaten, ben niet zo goed in zo'n dingen. Maar wou nu toch even laten weten dat ik blij ben voor jou dat alles zo goed gaat, of toch het meeste. Hierdoor zie ik ook dat het ook goed kan gaan, en het niet per sé slecht hoeft te gaan. Dus wou ik zeggen dat je blog meer is als alleen een uitlaatklep voor jouw, maar ook iets betekent voor andere mensen.
Groetjes, en veel succes nog verder !
Hey!
Oh, wat een kei lieve reactie. Zo ... van uit je hart. :) Echt, dank je wel!
Had nooit verwacht dat mijn "digitaal dagboek" iets kon betekenen voor anderen. Was duidelijk een goede beslissing!
Nog eens bedankt!
Groetjes,
William
Hey,
Ja, toch wel, het helpt mij met momenten. Of het leidt mij af, of het neemt mij mee en het "verplaatst" mij, maar hier is ni de plaats voor een gesprek zeker ? xP
Groetjes
Wow, dat is mooi gezegd.
Je bent duidelijk wel een ruimdenkend persoon, iemand die graag eens nadenkt over de dingen des levens.
Een gesprek mag van mij hier gerust plaatsvinden, hoewel zo een filosofische dingen soms leuker met 2 te bespreken zijn. :-)
William
x
Hmm,,
Dingen die ik nog niet gehoord heb, ik denk wel na over de dingen, soms zelf een beetje te veel om dan erachter te komen dat ik nog steeds verkeerd kies, zal anders eens een mail sturen ;)
Groetjes x