Ik ken &of nu al een aantal weken en heb me de kennismaking met de organisatie nog geen moment beklaagd. Iets wat me altijd opviel, was de warme, gezellige sfeer die de mensen van &of creëerden, zeker bij nieuwe mensen. Ze slagen er steeds opnieuw in om nieuwe mensen zich direct te laten thuisvoelen, en dit mede dankzij hun fantastisch onthaalteam.
Het onthaalteam zijn mensen die je bij je eerste activiteit begeleiden. Bij mij was dit Kris. En ik heb voor mezelf uitgemaakt dat dit ook iets is wat ik zelf wil doen. Nieuwe mensen onthalen, hen op hun gemak stellen en wat begeleiden tijdens hun eerste activiteit.
Via Kris, heb ik contact opgenomen met de verantwoordelijke van het onthaalteam. Ik vertelde hem dat ik heel graag mee mensen zou willen onthalen. Hij maakte me duidelijk dat alle vrijwilligers van het team eerst een cursus moeten hebben gevolgd. De eerst volgende cursus ging door op 27 februari.
Zondag was het dan zo ver! De dag van de cursus. Om 8u hadden we afgesproken aan het station van Leuven. Samen met nog een paar andere mensen moesten we de trein naar gent nemen. Om kwart voor acht kwam ik toe aan het station. Glenn, een jongen van mijn klas kwam het perron opgelopen. Hij had me direct herkent en liep naar me toe. ”Ah, wat doet gij hier zo vroeg?” vroeg hij. “Ik ga naar Gent” antwoordde ik. Het onmogelijke gebeurde. “Ah, wat een toeval! Ik ook!” liet hij mij verstaan. Wat! Hij neemt net dezelfde trein als ik! En wat ga ik doen of zeggen als die andere mensen toekomen?
Niet veel later was Thomas daar, hij was de verantwoordelijke van het onthaalteam. Albert-Jan en Ellen zouden ook nog meekomen. Ik glimlachte naar Thomas, liep naar hem toe en gaf zonder er bij na te denken hem een kus. Wat de reactie van Glenn was, kon ik niet zien. Maar hij kwam bij Thomas en mij staan. Het gesprek tussen Thomas en mij ging al snel over &of en de opleiding. Glenn stond er aandachtig naar te luisteren. Voor de eerste keer blijf mijn hartslag redelijk laag. Best wel vreemd.
Na een paar minuten vroeg hij “Met welke organisatie ga je juist naar Gent?”. Ik zei “Met &of!” Hij trok een vragend gezicht. “Holebi-jongeren Leuven” voegde ik eraan toe. Hij reageerde neutraal, knikte even en glimlachte beleefd. “Bij deze ben je ook de eerste van de klas die het weet.” zei ik. Hoewel dit niet echt klopte, hoopte ik wel dat dit voor hem een stimulans zou zijn om het voor hem te houden. Weer kreeg ik een neutrale reactie. Ik kon er dus vanuit gaan dat hij het positief opnam.
Albert-Jan kon jammer genoeg niet komen, maar Ellen haalde gelukkig nog de trein. We waren in totaal met 4 mensen van &of. Thomas, Ellen, ik en nog een ander meisje. Op de trein zat Glenn bij ons. Hij kon het blijkbaar goed vinden met de groep. Met Thomas had hij een gesprek over games en wat programmeerwerk en met Ellen had hij het over Japanse tekenfilms. Het zijn misschien niet de meest boeiende onderwerpen voor mij, maar ik zag aan Glenn zijn gezicht dat hij het nog wel best boeiend vond. Zoveel te beter. Zonder dat hij het waarschijnlijk goed besefte, had hij een uitgebreid gesprek met een stel homo’s en lesbiennes. Ik was blij dat hij het zo goed opnam. Het was een coming-out die ik totaal niet had zien aankomen. En het was fijn dat hij positief reageerde.
Aangekomen in Gent splitste mijn weg met die van Glenn. Ik verliet hem met een positief gevoel. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn als ik hem maandag terugzie in de les. De cursus zelf was zeer leerrijk, in de voormiddag hadden we het vooral over hoe we een gesprek moeten aanpakken. Wat je zoal kan doen om het ijs te breken en wat te doen bij stiltes. Tijdens de middagpauze waren we iets gaan eten in Gent. Mijn dag werd nog beter gemaakt doordat Pat (die op kot zit in Gent) even dag kwam zeggen tijdens de pauze. Het deed me veel plezier om hem nog eens terug te zien.
In de namiddag mochten we vooral vragen stellen en werden we getrakteerd op een reeks beurtrolspellen. Ook werden een paar specifieke punten aangehaald, zoals huilen tijdens een gesprek, hoofdpijn en wanneer we moeten doorverwijzen. Het was een bewogen, maar heel positieve en leerrijke dag.
Das natuurlijk wel effe schrikken als je zo onverwacht tegen een outing aanloopt ;) Maar gelukkig heeft hij niet negatief gereageerd, dus het zal wel ok zijn.
- Jonathan Mertens.
Benieuwd hoe het verder gaat ... Het is wel geweldig van jou dat jij het niet wegstak waar je naartoe ging ... En zelfs je hartslag bleef redelijk laag!
Hoe is het verder in school gegaan? Ik kan me voorstellen dat Glenn het toch niet tegen iedereen gezwegen heeft,want eigenlijk heb je hem dat ook niet gevraagd. Dat is trouwens goed: je kan dat toch niet aan iedereen vragen die het weet om het stil te houden; dan moet je jezelf voor velen gaan wegstoppen.
Ik ben benieuwd naar het vervolg.
Rik