Ik weet niet waarom maar ik heb enorm veel zin om mij te outen bij mijn papa. Jammer genoeg heb ik nooit een moment dat ik alleen ben met mijn vader. Hij heeft een druk leven waardoor ik hem enkel ‘s ochtends een half uurtje zie aan de ontbijttafel en ‘s avonds als hij rond 21u thuiskomt. Het probleem is dan nog steeds dat hij nooit alleen is. Steeds loopt mijn mama of kleine broer daar ook wel ergens rond. Rond een uur of 23u is hij vaak nog aan het werk terwijl mijn broer en mama al gaan slapen zijn. Maar dan krijg ik ook niet de kans omdat hij te geconcentreerd aan het werken is of omdat hij dan zo moe is dat hij graag gaat slapen. Vandaar dat ik al weken aan het uitkijken ben naar een goed moment. En ik denk dat ik er één heb gevonden.
Nog niet zo lang bezit ik mijn eigen wagen. En wou al lang een ingebouwd navigatiesysteem. Na lang sparen en wachten gaan we het dan eindelijk laten inbouwen. Waar? In Nederland! Ik keek er eerst sterk tegenop om 4 uur lang (2 uur naar daar, 2 uur terug) in de auto te zitten. Maar misschien kan ik die 4 uur dat ik samen met mijn papa alleen ben wel nuttig gebruiken.
Nu woensdag gaan mijn papa en ik samen naar Nederland. We hopen rond 11 uur aan te komen op de locatie waar het systeem zal worden ingebouwd. Omdat dit enkele uren kan duren bestaat de kans dat we iets gaan eten. Gewoon in afwachting tot het systeem is ingebouwd. Nadien rijden we gewoon terug naar België. Ik zou het zo graag die dag proberen te vertellen. Dat is echt een van de weinige momenten waarbij ik voor enkele uren alleen met hem ben.
Het zou zo goed zijn mocht ik dan de moed vinden om het hem te vertellen. Hij is van heel de familie het meest open tegen en over andere (holebi’s, buitenlanders, …). Dus ik verwacht ergens wel dat hij positief gaat reageren. Ook heb ik een beter band met mijn vader dan met mijn moeder. Maar als hij negatief zou reageren dan kan ik de hoop op positieve reacties bij de rest van de familie wel vergeten.
Maar nu zit ik echt wel met vragen. Als we iets gaan eten, hoe begint ik in godsnaam dat gesprek. En hoe zou ik het hem vertellen? Ook vraag ik me af wat ik moet doen als we niets gaan eten. Zou ik het hem dan gewoon vertellen in de auto? Maar ja, ergens heb ik dan weer schrik dat zijn reactie zo hevig zou zijn dat hij onoplettend zou worden op de baan.
Op dit moment heb ik echt zin om het hem te vertellen! Maar ik zou er nog niet van verschieten mocht ik woensdag braafjes zwijgen.
Of je het nu zegt, of volgende maand. De reactie van je vader zal altijd dezelfde zijn, en je zegt toch zelf dat hij het meest open is, dus het komt waarschijnlijk allemaal wel goed. Als hij negatief reageert, geef hem dan wat tijd. Trek er je niets van aan.. Na lang nadenken legt hij er zich wel bij neer.
Fingers crossed dan maar!
x
Ja inderdaad! Zijn reactie zal niet veranderen met de tijd. Ik ga het hem gewoon zeggen die dag!
Dank je wel hè!
William
Doen!
Als de momenten schaars zijn, en je vader open-minded is, dan moet je je kans grijpen ;-)
En een positieve reactie van je vader kan je heel wat meer zelfvertrouwen & moed geven in de toekomst :)
Dank je wel Pieter!
Nu alleen nog zoeken hoe ik dat gesprek kan beginnen. Ik kan toch moeilijk tussen 2 happen door even zeggen: "Ah, papa. Ik ben homo he.". En dan terug een hap nemen en gewoon dooreten. :)
Hoewel het best een grappig scenario zou zijn. Nee, ik moet het hem op één of andere manier zien te vertellen. Ik weet nog niet hoe.
William
Of je nu weet of niet dat hij toleranter is tegen holebi's dan de rest van je familie, je kan het hem nog altijd vragen om zo d.m.v. een omweg je te outen. Dit kan tijdens het eten of de rit.
Het bereidt hem ook voor op wat komen zal en dat zal je vader ook wel beseffen. Holebi's zijn altijd - of meestal - een moeilijk onderwerp geweest dus misschien dat hij het al wel door zal hebben dan.
Kan je niet aan je vader vragen ... of hij nog dikwijls verliefd is ... ?
En dan zal hij jou wellicht ook vragen ... of jij al veel verliefd bent geweest ...
En dan kan je vertellen ... over jouw verliefdheden ...
Het is maar één invalshoek ... Er zijn er vele andere ... Maar houd er zo enkele in petto!
Ik duim voor je.
Rik
Hey Rik,
Dank je wel voor alles!
Het is een mooi idee maar ik vrees dat mijn papa da vraag nogal vreemd gaat vinden. Ik denk dat ik een antwoord als: "Zeg William, ik ben wel getrouwd hè." eerder zou kunnen verwachten. Maar het is een idee en ze zijn allemaal welkom.
Echt bedankt,
William
ik geloof niet dat je naar een 'een juist moment' of 'een juiste manier' moet zoeken, want die komt er toch nooit echt..
je zal altijd wel ergens de kracht en moed moeten vinden om te zeggen "pa, luister, ik moet je iets vertellen, ik wordt verliefd op jongens"
als hij niet meteen positief reageert, geef hem dan tijd: jij hebt er ook een hele tijd voor nodig gehad om het voor jezelf te beseffen/verwerken/aanvaarden, hij kan misschien ook even wat tijd nodig hebben (positief en open reageren tov anderen is vaak veel makkelijker dan tov je eigen kind, waar je toch veel verwachtingen enzo voor koestert)
-roel
Zo had ik het nog niet bekeken. Ik heb inderdaad de tijd nodige gehad om mezelf te aanvaarden. Mijn papa zal misschien die tijd ook nodig hebben...
Dank je wel!
William
Hoi William ...
morgen woensdag!
Ik duim voor je.
Nog een tip: misschien dat zich onderweg de kans voordoet dat je kan zeggen, 'Hé pa, ik hoop dat we straks gaan eten, want ik wil je iets vertellen!'.
Dan heb je geen speciale inleiding meer nodig tijdens het eten.
Maar inderdaad, tips zijn maar tips, en jij bent er misschien niets mee.
En ... ik voel dat je heel veel houd van je pa. Doe hem een plezier ... en vertrouw het hem maar toe.
Rik (die van 24 januari)