Bijna twee maand geleden begon ik met deze blog. Ik hoopte toen dat ik op een dag tegen iedereen, zonder probleem zou kunnen zeggen: 'Ja ik ben homo, 100% gay.'. Jammer genoeg is dit vandaag de dag nog niet het geval. Maar ik sta er al dichterbij. In het begin wist niemand het, vandaag de dag weten acht mensen het. Het is misschien een miniem aantal als je weet hoeveel mensen een gemiddeld persoon tegenkomt in zijn leven. Maar het is een begin…
In die acht personen zitten wel enkele van mijn beste vrienden. Vrienden waarvan ik wist dat ze goed gingen reageren. Natuurlijk zijn er nog veel mensen waarvan ik niet weet hoe ze zullen reageren of erger, waarvan ik weet dat ze niet al te blij zullen zijn. Mijn eigen familie bijvoorbeeld. Allemaal stuk voor stuk rasechte garagisten! Lekkere wijven, veel seks en dus zeker geen jeanetten! Ik heb dus nog heel wat werk. En de blog zal dus nog een tijdje dienst mogen doen.
Deze blog betekend echt heel veel. Hier staat niet alleen een hoop persoonlijke gebeurtenissen op, het heeft ook mijn leven enorm beïnvloed. Ik heb voor het eerst andere holebi’s leren kennen. Al was het maar kort via Messenger, een korte mail of een simpele reactie… Waarvan ik vroeger dacht dat ik er alleen voor stond, dat er in mijn leefomgeving geen andere homo’s waren. Merk ik nu dat ik er totaal niet alleen voorsta. Ook is het nu makkelijker om over mijn leven en alles wat rond het homo zijn draait na te denken. Ik verplicht mezelf om al de gebeurtenissen te ordenen om ze zo te kunnen neerschrijven en dit zorgt ervoor dat de warboel in mijn hoofd ook aan het verdwijnen is. Waarvan ik vroeger soms uren wakker over lag te denken, kan ik nu simpel verwerken door het hier te vertellen en door erover te praten met de mensen die mij nu ‘echt’ kennen.
Ik kijk enorm uit naar de dag dat ik als een gelukkige, vrije homo kan rondlopen en dat ik niet meer moet liegen. Er zijn zoveel mensen die op hun 19 zich al geout hebben en dolgelukkig zijn. Die hand in hand lopen met een mooie jongen of zonder problemen naar een activiteit van een holebigroep gaan.
De wil is zeer zeker om ook zo een gelukkig leven te leiden, de moed daarentegen…
Jow, heb zo'n paar van je verhalen gelezen, en ik moet zeggen dat ik ook in een grotendeels gelijkaardige situatie gezeten heb. 2 jaar geleden had ik ook een toekomstbeeld waarin ik 'out and proud' zou zijn, en dat beeld is meerdere malen enorm diep de grond in geboord. Maar nu zit ik echt in de situatie waarin ik volledig mezelf ben en voor niemand hoef te verbergen dat ik homo ben. Iedereen waarvan ik vind da ze het mogen weten, is op de hoogte. (zonder ook maar 1 negatieve reactie) Dus wat ik wil zeggen is; blijven gaan! Uiteindelijk kom je er wel. Met vallen en opstaan. Veel succes en positieve reacties gewenst!
Gert
Wow, geen enkele negatieve reactie. Ik hoop stiekem dat het hier ook zo mooi gaat verlopen maar durf er niet te veel op hopen.
Dank je wel voor de steun!
William
Mooi gezegd :)
Ik ben hier volledig akkoord mee; je komt er heus wel!
Pat
Dank je wel Pat!
Heel mijn week is weer goed! :D
Super, echt bedankt!
Nee ma serieus, wat jij neertypt... Je zou er een boek over kunnen schrijven :p
het is diepzinnig, eerlijk en realistisch tot het bot. Ik hoop dat veel mensen die worstelen met hun geaardheid dit kunnen lezen.
Het is super lief wat je zegt! Het is een zin die mijn hetero-ik nooit tegen een andere jongen zou zeggen. Maar ik meen het wel enorm. :)
Dank je!
Hehe... :$
Euh, ik neem dit op als compliment ^^
En dat ik nog veel genieten mag van je mooie lectuur. :)
Ik kan maar 1 ding zeggen, ga zo door
zelf ook rond m'n 19e begonnen met het vertellen tegen vrienden en ouders. (rest van de familie weet het nog steeds niet)
inderdaad, hier zou je een boek over kunnen schrijven, zou geen slecht idee zijn :d
tim, dat zat ik ook te denken.
Dank je wel!
Ik beschouw het als een enorm mooi compliment!