Veel slechter kon het deze week toch al niet meer gaan. Dus ik kan evengoed maar naar die fuif gaan. Ik hoop dat ik er wat vrolijker van terugkom. In de late namiddag kreeg ik een sms'je van Albert-Jan. Hij vroeg of ik kwam en of ik nu wel of niet bij hem bleef slapen. Ik antwoorde hem dat ik met veel plezier naar de fuif zou komen en dat die slaapplaats welkom zou zijn. Albert-Jan was blij dat ik kwam. Hij stelde voor om eerst naar zijn kot te komen waarna we dan samen naar de fuif zouden gaan.
Zonder problemen en vragen bracht papa me die avond naar de straat waar Albert-Jan zijn kot was. Huisnummer 23, hier was het. Vreemd, nergens staat ‘Albert-Jan’ op de deurbellen. Welke bel moest ik dan nemen? Lap, dit begint al goed. Ik stuurde een sms naar hem om te zeggen dat ik zijn kot niet vond. Hij opende de deur. En ja, het was aan de deur waar ik stond. De deurbel zonder naam was direct een onderwerp om een gesprek te beginnen.
Albert-Jan maakte mijn slaapplaats op, hij haalde een matje uit de kelder en legde er zijn slaapzak bovenop. Ik kreeg zelfs een korte rondleiding door zijn kot. Het was een mooi kot, gezellig. Er hingen foto’s op van Albert-Jan met speciale mensen. Zelfs eentje met prinses maxima. Hij maakte zich klaar om te vertrekken. We liepen door de donkere, kleine straatjes van Leuven richting de fuif. Onderweg praatten we vooral over &Of. Hoelang hij er al bij werkte, wat ze allemaal deden en nog een hoop andere zaken. Ik maakte hem duidelijk dat ik hem enorm dankbaar was voor alles wat hij deed. Hij bod mij een slaapplaats aan en wou mij vergezellen op de allereerste fuif.
Na een tiental minuutjes stappen kwamen we aan bij de fuif zaal. Albert-Jan liep voor mij de zaal binnen. Direct kwam ik Kris tegen, Kris gaf me een kus en vroeg kort hoe het met mij ging. Nog steeds had hij een bezorgde houding tegenover mij en dat stelt enorm gerust. Het zei dat hij blij wat dat ik gekomen was. Kris zag dat ik in de goede handen was van Albert-Jan en deed verder met zijn werk. De fuif zaal bestond eigenlijk uit twee zalen. De eerste was een meer lounge-achtige zaaltje, de andere was de echte fuif zaal. Het was nu receptie. Die ging door in het kleine rustigere zaaltje waar we binnenkwamen. Iedereen kreeg direct iets te drinken. Samen met Albert-Jan zochten we een plaatsje uit waar we konden zitten. We dronken wat en hadden een leuk gesprek.
Ondertussen keek ik rond, ik zag vooral mensen van wat oudere leeftijd dan mezelf. Zo rond de 30 jaar. Albert-Jan maakte me duidelijk dat die mensen enkel voor de receptie kwamen. Dat stelde mij gerust, ik had wat schrik dat dit een fuif vol dertigers en veertigers zou zijn. Tussen al de mensen vielen mij twee mensen op. Eerst was er een leerkracht informatica van wie ik vroeger nog les heb van gekregen en dan was er nog een jongen. Een jongen die ik al eens was tegengekomen op Facebook omdat hij veel op de foto stond met een goede vriendin van mij. Het was een bloedmooie jongen, die bovendien keigoed kon dansen. Het sierde hem enorm. Iedere keer als hij aan het dansen was glimlachte hij enorm. Je zag hoe zij zich uitleefde in het dansen, iedere keer bij het bewegen kwam die volmaakte glimlach tevoorschijn.
Wat later kwamen al de andere mensen van &Of toe, de mensen die ik de avond ervoor heb leren kennen of die ik heb leren kennen op mijn allereerste activiteit. Er waren er zelfs een aantal nieuwe bij, zonder enig probleem werden die mij voorgesteld. Na een tweetal uur was de receptie gedaan en begaven we ons naar de grotere zaal. Niet veel later kreeg ik een sms van Jef, Jef is een jongen ik heb leren kennen via mijn blog. Hij was ook nog nooit naar een holebifuif geweest. Hij stuurde dat hij waarschijnlijk even zou langskomen. Ik was kei blij dat ik hem voor het eerst zou ontmoeten. Wat later stuurde hij dat hij aan de toog stond met een paar vrienden. Omdat ik niet goed wist waar hij precies stond, ging ik even wat alleen staan. Onderaan een trap waar weinig mensen stonden sms'te ik hem waar ik ergens precies stond en wat ik aan had. Niet veel later kwam hij af. Ik omhelsde hem, gaf een knuffel en een kus. Hij stelde voor om kennis te maken met een paar vrienden van hem. Ik zag het volledig zitten en liep ook gewillig mee naar zijn vrienden. Het waren drie heterovrienden, ik vertelde hen dat ik het moedig van hen vond om als hetero naar een holebifuif te komen.
Al gauw vonden de mannen het tof, twee ervan hadden het zelfs in hun hoofd gehaald om aan iedereen te gaan vragen wie van hen het meeste homo leek. Ik vond het beste grappig en de vrienden van Jef hadden er duidelijk hun plezier in.
Later gingen zijn vrienden weg en bleef ik nog wat napraten met Jef. Toen zag ik mijn leerkracht weer staan. Ik vertelde hem dat ik er nog les had van gekregen, tot onze verbazing had Jef ook les gekregen van haar. We raapten onze moed bij elkaar en gingen even goededag zeggen tegen onze oude leerkracht. Ze was heel blij ons te zien en omhelsde ons dan ook meteen. We hadden zelfs met haar een kort gesprekje over homo zijn op een middelbare school. We besloten dat het zeker niet makkelijk is om je te outen als homo in het middelbaar.
Jef moest door, jammer. Maar hij zou misschien nog terugkomen. Ik sloot mezelf weer aan bij de trouwe &Of groep. Ik had al redelijk wat op en mijn shift begon over een paar minuten. De groep gaf me een cola om wat nuchter te worden, het was tijd. Ik moest mijn shift beginnen. Naar de ingang liep ik om aan mijn shift te beginnen. Kris was er al. Samen met hem begon ik mijn shift aan de kassa. De minuten dat er niemand was, deelden we samen door de een goed gesprek te hebben. Ik bracht mijn shift samen met Kris tot een goed einde. Na mijn shift liep ik terug naar de grote zaal. De groep zat aan de toog en ik vergezelde hen nog een tijdje.
Het was zo tof, ik zou dit blogbericht wel 8 keer zo lang kunnen maken. Maar ik heb mij nu wat beziggehouden met de dingen te vertellen die er zijn gebeurt toen ik niet aan het drinken of dansen was. Maar ik vond het zalig. Normaal gezien ga ik nooit uit. Ik haat fuiven. Ik sta daar dan meestal met een pint in mijn hand, niets te doen. Maar hier heb ik mij echt geamuseerd. Ik heb keiveel leuke mensen leren kennen, het was een avond om nooit meer te vergeten. Echt was super… Wat mij vooral opviel was dat er minder groepjes waren zoals op heterofuiven. Iedereen stond opener tegenover elkaar. Voor de eerste keer was het ook geen probleem om een jongen langer aan te kijken dan normaal.
Om al een tipje van mijn volgend blogbericht te vertellen. Ik ben niet bij Albert-Jan blijven slapen. ;)
Voila, piece of cake. Na regen komt zonneschijn en dit is toch wel goed bewijs of niet? Ik herinner me mijn eerste holebifuif en ik moet zeggen, die viel lang niet zo goed mee als jij hier de uwe beschrijft. En het valt inderdaad op dat iedereen met iedereen omgaat.
Greetz
leuk voor je(!)
-roel
Wat een cliffhanger! =D
Goed dat je het toch nog leuk vond op die fuif na al de tegenslagen die je deze week moest verwerken. Zelf ben ik ook nog nooit naar een holebi-fuif geweest omdat ik ook niet van fuiven hou. Ik zou niet weten wat te doen. Ik hou ook niet van luide muziek. Maar als het zo goed meeviel voor jouw moet ik mss ook eens naar een fuif van &of komen.
- Jonathan.
Hey Jonathan,
Ik ben ook totaal geen fuifganger, maar daar heb ik mij echt wel goed geamuseerd. Zeker het kleinere zaaltje is leuker, de muziek staat daar ook iets zachter. Als ik er nu zo op terugdenk dan heb ik eigenlijk zo goed als niet gedanst. Ik heb vooral veel mensen leren kennen.
Nu vrijdag (12/2) is mijn allereerste echte &Of fuif, misschien is het goed als je meekomt. Dan ben je al zeker niet alleen. En ik ook niet ;)
Nuja, je ziet maar....
William