De dag na mijn dagje Brussel wou ik het gewoon tegen iemand zeggen. Ik sms’te Albert-Jan en Pat over wat er gebeurt was. Ik wou het wel tegen mensen zeggen die ik al langer ken, maar om de één of andere reden vertelde ik het hun liever. Misschien gewoon omwille van het feit dat ze ook homo zijn.
Albert-Jan stelde direct voor om er eens over te praten. Ik stemde hierop toe en we spraken woensdag, net voor de &of-activiteit af. Ik had om 15u gedaan met les, rond 16u kwam ik toe aan het kot van Albert-Jan. Ik werd zoals altijd met grote glimlach onthaald en kon rustig heel mijn verhaal kwijt. Het deed deugd, zo eens alles kunnen vertellen aan iemand.
Na ons gesprek maakten we ons klaar om samen naar de activiteit te gaan. Buiten aan de deur wachtten we nog even op Ruben, hij was in de buurt en zou ons mee vergezellen. Toen Ruben aangekomen was, liepen we samen naar de plaats waar we hadden afgesproken. We moesten wachten aan de ijzeren ballon, aan het Ladeuzeplein in Leuven. Na een kwartier was het zeven uur, en dus tijd om naar de Alma te gaan. De Alma is een bekend studentenrestaurant dat zelfs meerdere restaurant in Leuven heeft.
Tezamen met de groep schoven we aan voor onze maaltijd. We konden kiezen uit drie dingen: pens met appelmoes, kippenfilet of koninginnenhapje. Ik koos voor het laatste. Na te hebben betaald, liepen we met ons bord naar de grote tafel die Albert-Jan had voorbehouden. Het was aangenaam aan tafel, geen overheerste drukte, maar ook geen stilte. Ruben zat voor mij, hij studeert net hetzelfde als ik, alleen een jaar hogerop. We roddelden wat over de lectoren en over bepaalde vakken, wat later ging het dan weer over films. Het waren gewone, alledaagse dingen.
Ik had ergens wat verwacht dat er een vast thema zou opgelegd zijn, dat het over holebi’s zou moeten gaan. Maar neen… je kon het meer vergelijken met een doodnormale vriendengroep die iets gaat eten.
Tijdens de maaltijd ging ik met één van de jongens iets halen om te drinken. Toen ik terug liep naar de tafel, zag ik plots iemand van mijn klas zitten. Hij keek ook naar mij, ik kon niet anders dan dag te gaan zeggen. De jongen uit mijn klas weet dat ik uit Zaventem kom en vroeg dan ook gelijk wat ik daar deed. Een simpel antwoord als “Etentje met vrienden” bleek te volstaan. Hij glimlachte en wenste mij nog smakelijk eten toe. Dit ging makkelijker dan verwacht.
Na de maaltijd gingen er nog een aantal iets drinken in een gezellig café. Ik besloot om naar huis te gaan, de volgende dag moest ik namelijk om op 7. Ik maakte duidelijk aan de groep dat ik naar huis ging en nam afscheid. Omdat ik de weg niet naar het Fochplein wist, stelde Ellen voor om met mij mee tot daar te stappen. Normaal zou ze haar bus op aan een andere halte nemen, maar voor mij wou ze wel even meelopen. Ik vond dat heel lief van haar en bedankte haar dan ook gelijk. We volgden nog even mee de groep naar het café, de baan leek wel een schaatsbaan. Toen ik aan het einde van een straat de hoek omdraaide, werd ik verrast door een grote ijsplek. Ik viel en belandde op mijn achterste.
Ik bleef zelfs even zitten om het gelach te aanhoren… Maar in tegenstelling tot wat ik verwachte, was iedereen net bezorgd. Niemand lachte! Hanne, het meisje dat naast me liep, schrok zelfs. Wow, dit was wel het laatste wat ik had verwacht. Ik zette me recht en we zetten onze wandeling verder. Aangekomen bij het café namen Ellen en ik afscheid van de groep. Hanne en Ellen zijn al sinds lange tijd een koppel, dat had ik al gemerkt op de eerste spelletjesavond. Ze stonden recht tegenover elkaar. Ellen gaf een zacht kusje op de lippen van Hanne. Ze glimlachten beide naar elkaar. Ze tekenden een hartje in de fijne sneeuwlaag die op Hannes jas lag. Het was zo hartverwarmend en lief om dat te zien. We stonden daar in het midden van een straat en zonder schaamte konden ze op hun manier afscheid nemen. Het was echt mooi!
Ik gaf nog snel iedereen een kus en liep met Ellen naar het Fochplein. Daar hebben we samen gewacht op de bus. Haar bus kwam eerst, niet veel later was ook mijn bus daar. Het was een fijne activiteit. Geen drukke waar de nadruk op holebi lag. Het leek wel een gewoon etentje met vrienden.
Hoi William,
ik genoot van je verhaal ...
Dat 'ongewenst' gebeuren in Brussel maakt mij kwaad: dat is misbruik en het geeft een slechte naam aan alle homo's.
Seks kan mooi zijn, maar dan is de sfeer rondom heel belangrijk. Je dwingt toch mensen ook niet om ijs te eten, als ze eigenlijk zin hebben in een wandeling in de sneeuw.
Tot nog eens,
Rik